Saturday, February 20, 2010

Sendiri Mau Ingat...Renungan Buat Yang Bergelar Anak

Petang Isnin baru-baru ni, aku ke Puduraya untuk beli tiket pulang ke kampung pada hari Rabu. Untuk balik semula ke rumah sewa, aku menahan sebuah teksi. Dalam perjalanan tu, sempat la aku berbual dengan pakcik pemandu tu. Dari pandangan aku, agak-agak pakcik ni dalam lingkungan awal 60-an. Ada sebab kenapa aku nak share apa yang aku bualkan kat sini. Semoga sedikit-sebanyak jadi renungan bersama...

Pakcik Teksi :  Cik ni asal mana? Bukan orang sini ke?
Aku:                :  Saya asal Perlis. Keje sini.
Pakcik Teksi :  Oooo..keje kat mana?
Aku                 :   Mengajar kat Convent Jalan Peel ( sajer aku malas nak citer hal pindah-
                             randah tu. Bukan penting pun...)
Pakcik Teksi :  Oooo, Convent Peel Road tu..Pakcik tau...
Aku                 :   Pakcik ada anak skolah situ ke?
Pakcik Teksi :   Ehh..takde. Anak2 pakcik, besar-besar dah. Yang sulung keje doktor
                             kat HUKM, sorang engineer kat Australia, tak pernah-pernah balik dah,
                             yang last blajar kat U sini.
Aku                  :  Bagusnya, semua anak pakcik pandai-pandai, berjaya belaka..
Pakcik Teksi  :   Hemmmmm...pandai, berjaya, keje bagus tu, cukup untuk rezeki
                              dorang je la...Pakcik kena keje jugak untuk sara diri pakcik. Dorang
                              keje untuk diri dorang laa..Cuma yang pompuan last tu la,yang banyak
                              ambik berat. Tapi dia pun masih blajar lagi. Tak tau la kalau lepas
                              kawin nanti2 jadi lain pulak..
Aku                   :   Emm..anak pakcik yang 2 orang tu lelaki, ye?
Pakcik Teksi   :  Ha'a. Yang doktor tu lelaki. Yang engineer tu dulu blajar kat Australia.
                              Pas belajar dia keje engineer kat Sudan. Lepas tu, patah balik keje kat
                              Australia. Dah tak nak balik-balik dah. Dia keje untuk diri dia je la kat
                              sana..
Aku                 :     Emm..kadang-kadang anak lelaki ni kurang sensitif, nak kena
                               diingatkan  24 jam. Baru dorang nak paham kan, pakcik?
Pakcik Teksi    :  Bagi pakcik, pakcik takkan minta-minta. Biar la dorang. Lagipun duit
                               pencen pakcik ada la sikit- sikit. Ni pun pakcik bawak teksi ni pun
                               rezeki pakcik jugak.
Aku:                 :    Betul jugak apa yang pakcik cakap tu. Hati manusia ni tak sama..

Pakcik ni macam nak meluahkan perasaan kecewa dia tu jugak. Aku yakin bukan pakcik ni sorang je yang terima nasib macam ni, tapi masih ramai lagi kat luar sana tu. Bila dah ada duit sendiri, terus buat-buat lupa mak-bapak. Nak bagi duit bulan-bulan pun terketar-ketar tangan. Ada pulak tu, kalau bagi, mengungkit lagi. Padahal jumlah yang diberi tu bukan banyak pun. Tapi kalau habiskan kat tempat lain, boleh plak!

Bukan maksud aku nak hi-lightkan yang ibu bapa ni materialistik, tapi sekurang-kurangnya, hulur-hulurkan la jugak pada dorang. Sekurang-kurangnya dapat meringankan beban. Dorang pun ada keperluan macam kita jugak. Tak boleh bagi banyak, bagi la ikut kemampuan. Kalau dorang kaya pun, bagi la sebagai hadiah. Ini tidak, lagi nak dikikisnya mak bapak tu, ada la..Bukan apa, ini sebagai tanda kita ingat akan jasa dorang, walaupun kita sendiri tahu, budi dorang tu tersangatlah banyak dan tak terbalas dengan wang ringgit.

Pesanan dari aku yang masih budak hingusan ni ( hingusan ler lagi, sebab blum kawen, kakaka!) :

- setiap kali dapat gaji, asingkan siap2 peruntukan untuk ibu-bapa, sebagai perkara WAJIB. Takder istilah tak cukup duit. Jangan sekali-kali tunggu duit lebihan dari perbelanjaan je. Sebabnya, kalau nak diikutkan lebih, gaji sebulan RM 15 ribu pun blum tentu akan ada lebihan. Lagi cepat habis, ada la..Ingat balik---waktu kita skolah2 dulu, macam mana sempit pun, ibu bapa kita tetap utamakan keperluan kita. Ada yang sanggup bergolok bergadai.

- bagi yang sudah/akan berstatus suami/isteri, tolong la sporting skit. Jangan dihalang jikalau suami/isteri kesayangan anda tu nak hulur-hulur pada ibu bapa dorang. Buang la ego yang tak bertempat tu! Ingat la, korang pun akan mempunyai anak-anak jugak di suatu hari nanti. Tentu sekali korang pun akan berada di situasi yang sama. Bak kata pepatah omputih, " What you give, you'll get back!'... Roda itu berputar. Jangan sampai kene lenyek ngan roda tu plak nanti.....
  




No comments:

Post a Comment